سلطان عشق

( سلطان عشق )

ندهم دل به دو عالـم ، مستِ گلزارِ حسینـم
عاشقـم عاشقِ رویش ، که گرفتـارِ حسینـم

پـورِ حیـدر گـلِ زهـرا ، خامـسِ آلِ محمّــد
سر و جانم به فدایش ، که بدهکـارِ حسینـم

سیم و زَر اَفسرِشاهی ، گنجِ قارون نخواهم
مـن خریـدارِ غُبـارِ ، کفـشِ زوّارِ حسینـــم

نه به دنیا نه به عُقبا ، کَندِّه ام از همه دنیـا
نـوکری حلقـه بگـوشِ ، درِ دربـارِ حسینــم

شمسِ تابانِ هدایت ، چه فروزان و درخشان
شده روشن شبِ تارَم ، محـوِ انوارِ حسینـم

چه کنم تا که دوباره ، بشـوم زائـرِ کویـش
دلِ دیوانـه به سینـه ، شده بیمـارِ حسینـم

نشود پاک و مطهّر ، دل بی عشـق حسینـی
سر، بخواهد رُخِ خونین ، چو علمدارِ حسینـم

بوسه ای را به ضریحش ، زده ام با لب تشنه
که دلـم وصل نمایـم ، به لبـن خـوارِ حسینـم

چو رسد قطره به دریا ، که دِگَر قطره نباشد
می روَم خـود برسانـم ، خیلِ انصـارِ حسینـم

خونِ سرخش شده جاری ، برسانـد به کمالَت
که رسیـدن به خدایـت ، شده اسرارِ حسینـم

بـه غلامـیِ غلامـَش ، بپذیـرد مـنِ مسکیــن
فاخرَم بر همـه عالم ، که عـزا دارِ حسینـم

من(حبیبم)نفسی را ، جز به عشقش نکشیدم
به دَمی باز دَمی که ، شـده اشعـارِ حسینـم

........حبیب رضائی رازلیقی ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
قالب : غزل
وزن : فعلاتن فعلاتن ، فعلاتن فعلاتن
بحر : رمل مثمن مخبون سالم انجمن شاعران ایران...